Կարո Փայլանի քրդամետ կուսակցապետ Դեմիրթաշին արդեն ցեղասպանների ժառանգորդները հասցրել են դավաճանի պիտակով ճնշումների ենթարկել: Հետևաբար, բացառված էլ չէ, որ «չափերն անցած» հայ պատգամավորի (մեղմ ասած) լիազորությունները վար առնելու հայատյացների սադրանքների ականատեսը լինենք հաջորդիվ:

Եվ զարմանալի չէ Սաուդական Արաբիայի, Թուրքիայի, Իսրայելի եւ մյուս՝ մանր-մունր արբանյակների հակաիրան ջղաձիգ ու անթաքույց կեցվածքները՝ միջուկային հիմնախնդրի բարվոք լուծման հաշվին, քանզի քաջ գիտակցում են, որ տարածաշրջանի ավելի քան 30-ամյա վակուումը չարաշահելու իրենց ձախորդ միտումները հօդս են ցնդելու հզոր, խաղաղասեր և հատկապես հաղթական Իրանի  վերադարձով:

Թուրքիայի խորհրդարանի նախկին պատգամավոր, այժմ այդ երկրում հայտնի և հեղինակավոր քաղաքական գործիչ Ուֆուկ Ուրասը հոդված է հրապարակել տեղի Yeniyuzyil պարբերականում՝ անդրադառնալով ՀՀ ԱԺ պատգամավոր Արագած Ախոյանի՝ Թուրքիա կատարած այցին, հանդիպումներին և այդ համատեքստում խոսելով հայ-թուրքական հարաբերությունների ներկա փուլի մասին:
Հոդվածը Diplomat.am-ը ներկայացնում է թարգմանաբար.

Այս քաղաքականությունը հղի է ծանր հետևանքներով, քանի որ այն լրացուցիչ գաղափարական սնունդ է հանդիսանում առանց այն էլ դժգոհ զանգվածների համար: Արդյունքում, ԻԼԻՊ-ին կամ այլ ահաբեկչական խմբավորումներին պետք չէ ներթափանցել ԵՄ սահմաններ իրենց սև գործն անելու համար, քանի որ նրանք արդեն այնտեղ են:

Անկարայի այս ծուղակը, խորքում փոխհատուցելու ձգողականությամբ, չի բացառվում, որ հայկական շրջանակներ ներգրավի: Ծրագրի չերեւացող ծալքերը, քաղաքական բուն շարժառիթները պետք է բացահայտել եւ համակողմանի կեցվածք ճշտել վտանգավոր այս խաղը կանխարգելելու համար:

Ասպարեզում մնում է Իրանը, որը ԱՄՆ-ի և Եվրոպայի հետ հարաբերությունների կարգավորումից հետո կարող է դուրս գալ մեկուսացման ճահճից, սակայն  տարածաշրջանում նրա` ճանաչված  գերտերություն դառնալը, մեր կարծիքով, զուրկ է ռեալ հնարավորություններից, որոնց հիմքում ընկած են կրոնական, էթնիկական, ազգային  քաղաքատնտեսական և մի շարք այլ գործոններ:

Ա1+-ի տաղավարում հայտնի դիվանագետներ և վերլուծաբաններ քննարկում են ռուս-թուրքական հակամարտության նորագույն փուլն ու դրա հետևանքով ՀՀ տարածաշրջանային ու աշխարհաքաղաքական շահերը:

Էրդողանն  այսօր ասոցացվում է Հիտլերի կերպարի հետ` Երկրորդ աշխարհամարտի նախաշեմին: Նույն` ոչ համակարգված, պարանոյիկ գործելակերպը, նույն դիմախաղը, ձայնի նույն տոնայնությունը: Պատմությունը ցուցանում է. եթե երկրի ղեկը նման մոլագարի ձեռքում է, կնշանակի  քաղաքակիրթ աշխարհը վտանգված է: Թերթեք ֆյուրերի ‹‹Mein Kampf››-ը  ‹‹Իմ պայքարը››`կհամոզվեք:

«Հայաստանի և Ադրբեջանի նախագահների հանդիպումը այս օրերին առավել քան կարևոր է, և այդ համատեքստում Գերմանիան՝ որպես ԵԱՀԿ հաջորդ նախագահող երկիր, աջակցում է Մինսկի խմբի համանախագահների՝ խաղաղ բանակցությունը շարունակելու ջանքերին»: Սա ամերիկացի համանախագահ Ջեյմս Ուորլիկի համոզմունք է, մինչդեռ խաղաղ բանակցությունը ոչ միայն չի շարունակվում, այլև Ադրբեջանի կողմից կրակոցների պատճառով կասկածի տակ է դրվել նախագահների առաջիկա հանդիպման հնարավորությունը:

ՄԱԿ գլխավոր քարտուղարի տեղակալ, ՄԱԿ-ի ժնևյան գրասենյակի գլխավոր տնօրեն Միքայել Մոլլերի ուղերձը՝ Ցեղասպանության հանցագործության զոհերի հիշատակի և արժանապատվության և այդ հանցագործության կանխարգելման միջազգային օրվա կապակցությամբ.

Ռադիոեթերում ներկայացվում է, որ ընդամենը մի նովելը փոխել է նրա ամբողջ կյանքը. նա քննադատել է դատապարտված մի զինվորականի՝ տուն վերադարձից հետո մեծարումը. «Այս ամենից հետո նա կովկասյան երկրի ժողովրդի թիվ մեկ թշնամին է»:

Հ1-ի եթերում արտակարգ և լիազոր դեսպան Արման Նավասարդյանը խոսել է տարածաշրջանային նոր լարվածության՝ ռուս-թուրքական հակամարտության մասին: Ի՞նչ է սպասվում այս խնդրից, և ի՞նչ լծակներ կարող են օգտագործել ռուսներն ընդդեմ Թուրքիայի:

Մանջուրիան հենց այն կայծն էր, որից էլ բռնկվեց ռուս-ճապոնական պատերազմը. պատերազմ, որը  որակվում է 20-րդ դարի առաջին մեծ հակամարտությունն Ասիայի հյուսիս արևելքում ապրող երկու դոմինանտ ազգությունների միջև: Եթե Հեռավոր Արևելքում Ճապոնիայի գերակա շահն առաջնահերթ Կորեան էր (հետո միայն` Մանջուրիան), ապա Ռուսաստանն աչք էր դրել հենց Մանջուրիայի վրա: Մանջուրիան կողմերի դիտակետում էր հայտնվել 19-րդ դարի վերջից. այն պարարտ հող էր իմպերիալիստական էքսպանսիաների համար և ռեգիոնում ռազմական ու տնտեսական գործունեություն ընդլայնելու կարևորագույն մայրուղի:

Ըստ Լավրովի. «Ցանկացած ռադիկալ գործողություն, ում կողմից էլ այն ձեռնարկվի, վնասում է ԵԱՀԿ Մինսկի խմբի համանախագահների գործունեությանը: Մենք ԵԱՀԿ Մինսկի խմբի համանախագահ երկիր ենք, իսկ համանախագահները հանդես են գալիս հակամարտությունը հետևողական, համբերատար երկխոսության միջոցով կարգավորելու ուղղությամբ: Այս առումով Ռուսաստանը սատարում է պաշտոնական Երևանի՝ ղարաբաղյան հակամարտությունը բացառապես խաղաղ ճանապարհով լուծելու նպատակադրվածությանը»:

Եթե համանախագահների այցին իրոք հաջորդի Սերժ Սարգսյան-Իլհամ Ալիև հանդիպումը, այն կարելի է համարել հաջողված և, բացառված չէ, որ դառնա  դիվանագիտական ‹‹ճեղքման›› նախաբան: Իսկ իրավիճակն այսօր, իրոք, գերլարված է, ես կասեի՝ պայթյունավտանգ:

Ադրբեջանը նոյեմբերի 1-ին համապետական ընտրությամբ կորոշի խորհրդարանի նոր կազմը: Մեջլիսի պատգամավորների եթե ոչ 100, գոնե 90%-ն այս անգամ էլ, առանց կասկածի, լինելու են իշխող կուսակցության ներկայացուցիչներ: Սա վերլուծաբանների համոզմունքն է, այդ թվում եվրոպացի վերլուծաբանների: Մեր դրացի, բայց ոչ բարեկամ երկու պետությունները նույն օրը գնալու են խորհրդարանի ընտրության:

Համաշխարհային քաղաքականության և միջազգային հարաբերությունների էպիկենտրոնում այսօր Սիրիայի խնդիրն է, և սեպտեմբերի 30-ից սկսած՝ ռուսական ռազմական գործողությունները և դրա հետևանքները: Ասադի այցելությունը կարող է ունենալ մի քանի մոտիվներ: Թե ինչպես կզարգանան դրանք, որոշ առումով կիմացվի վաղը՝ Քերի և Լավրով հանդիպման ժամանակ:

Նախագահ Սարգսյանի վերջին պատասխանը անուշադիր ընթերցելու դեպքում, հավանաբար կարող է սխալ հասկացվել: Նա չի ասում է, որ Հայաստանը տարածքային պահանջներ ունի Թուրքիայից, բայց չի էլ ասում, որ չունի...

Եթե հրադադարի կնքումից ի վեր հակամարտությունը գտնվում էր «և´ պատերազմ, և´ խաղաղություն» կարգավիճակում, Հայաստանը վարում էր զուսպ քաղաքականություն` փորձելով ԵԱՀԿ Մինսկի համանախագահների միջնորդական առաքելության դերը չնվազեցնել, ապա այժմ Հայաստանը, ելնելով համանախագահների կողմից շարունակվող անհասցե հայտարարություններից և Ադրբեջանի սադրիչ գործողություններից, մտադիր է վերջինիս պարտադրել կա´մ պատերազմ, կա´մ խաղաղություն:

Սա Ահմետ Դավութօղլուի կոչն է՝ ուղղված ԱՄՆ-ի թուրքերին: ՄԱԿ-ի ԳԱ 70-րդ նստաշրջանին մասնակցելիս Դավութօղլուն ձեռքի հետ հանդիպել է Նյու-Յորքում հայտնի թուրքերի, հատկապես մեծահարուստների հետ, քննարկել հանրային ու քաղաքական հարցեր: Թուրքիայի վարչապետի խոսքից հատված կա նաև հայերի մասին:

Այժմ Հայաստանը Եվրոպայում երրորդ տեղում է փախստականների ընդունման չափով: Հայաստան ներգաղթած փախստականների հիմնական մասը Սիրիայի հայերն են:

Անցյալ ամիս, երբ Թուրքիան վերջապես համաձայնեց միանալ ահաբեկչության դեմ պատերազմին և «թույլ տվեց» Միացյալ Նահանգներին Ինջիրլիքի ռազմակայանից հրթիռակոծել ԻԼԻՊ-ի թիրախները, ԱՄՆ պաշտոնյաների նախնական ցնծությունը վերածվեց սոսկումի, երբ նրանք հասկացան, որ թուրքական ռազմական առաջնահերթությունը Իրաքում և Սիրիայում քրդերին, այլ ոչ թե ԻԼԻՊ-ին հարվածելն էր:

Հայաստանի անկախության 24-րդ տարեդարձի կապակցությամբ ինձ պատիվ էր վիճակվել լինելու Գլենդելում Հայաստանի հյուպատոսության կազմակերպած տոնակատարության գլխավոր բանախոսը: Ահա հատվածներ իմ ելույթից, որոնք արտացոլում են մեր երկրի ձեռքբերումներից մի քանիսը՝ անկախացումից ի վեր, և մարտահրավերները, որոնք մինչ օրս ծառացած են նրա առջև:

Փոքր պետություններից ո՞ր մեկը կօգտվի համաշխարհային խաղացողների գործակցությունից և ո՞ր մեկը կդառնա մանրադրամ, կախված է նավթադոլարների ու ռազմավարական դաշնակիցների ծանրությունից:

Միջին արեւելյան թե աֆրիկյան երկրներից դեպի Եվրոպա փախստականների անօրինական մուտքը երկար ժամանակից ի վեր երեւույթի է վերածվել։ Հատկապես սիրիացի փախստականների նոր եւ հանկարծակի հոսքը համաեվրոպական ճգնաժամի վերածվելու նախադրյալներ է պարզում։