Դա ուղղակի փոշու տակ մնալու է եւ այսպիսի ճակատագիր է ունենալու: Դրա մասին խոսելու են միայն Ադրբեջանում, այն էլ որեւէ մեկը չի լսելու եւ որեւէ նշանակություն չի ունենալու: Սա արդեն Հայաստանի, Արցախի եւ Ադրբեջանի խնդիրը չէ: Սա ԵԽԽՎ-ի ապագայի հարցն է: Այդ կառույցը նույնպես կոռումպացվել է, դարձել է Միլի Մեջլիս, ինչ պետք է սպասենք այդ կառույցից:

Թուրքիայի խորհրդարանական ընտրությունների երկրորդ փուլը նախագահ Էրդողանի համար կիսով չափ բացեց սահմանադրական փոփոխությունների դուռը: Առաջադրանքը այս փոփոխությունների գերնախագահական համակարգի հաստատումն է, կամ այլ խոսքով` էրդողանական վարքագծի միաբեւեռացումը:

Համաշխարհային քաղաքականության և միջազգային հարաբերությունների էպիկենտրոնում այսօր Սիրիայի խնդիրն է, և սեպտեմբերի 30-ից սկսած՝ ռուսական ռազմական գործողությունները և դրա հետևանքները: Ասադի այցելությունը կարող է ունենալ մի քանի մոտիվներ: Թե ինչպես կզարգանան դրանք, որոշ առումով կիմացվի վաղը՝ Քերի և Լավրով հանդիպման ժամանակ:

Եվ որպեսզի հաջողությամբ իրացնի կուրտիզանուհիների այս հնամենի  տրյուկը, Անկարան փորձում է Վաշինգտոնին լարել Մոսկվայի դեմ: Իսկ երբ Ռուսաստանը խախտում է Թուրքիայի օդային տարածքը` նա ‹‹կարաուլ›› է կանչում և ՆԱՏՕ-ից պահանջում պաշտպանել իրեն ‹‹ագրեսորից››:

Անցյալ ամիս, երբ Թուրքիան վերջապես համաձայնեց միանալ ահաբեկչության դեմ պատերազմին և «թույլ տվեց» Միացյալ Նահանգներին Ինջիրլիքի ռազմակայանից հրթիռակոծել ԻԼԻՊ-ի թիրախները, ԱՄՆ պաշտոնյաների նախնական ցնծությունը վերածվեց սոսկումի, երբ նրանք հասկացան, որ թուրքական ռազմական առաջնահերթությունը Իրաքում և Սիրիայում քրդերին, այլ ոչ թե ԻԼԻՊ-ին հարվածելն էր:

Հայաստանի անկախության 24-րդ տարեդարձի կապակցությամբ ինձ պատիվ էր վիճակվել լինելու Գլենդելում Հայաստանի հյուպատոսության կազմակերպած տոնակատարության գլխավոր բանախոսը: Ահա հատվածներ իմ ելույթից, որոնք արտացոլում են մեր երկրի ձեռքբերումներից մի քանիսը՝ անկախացումից ի վեր, և մարտահրավերները, որոնք մինչ օրս ծառացած են նրա առջև:

Փոքր պետություններից ո՞ր մեկը կօգտվի համաշխարհային խաղացողների գործակցությունից և ո՞ր մեկը կդառնա մանրադրամ, կախված է նավթադոլարների ու ռազմավարական դաշնակիցների ծանրությունից:

Միջին արեւելյան թե աֆրիկյան երկրներից դեպի Եվրոպա փախստականների անօրինական մուտքը երկար ժամանակից ի վեր երեւույթի է վերածվել։ Հատկապես սիրիացի փախստականների նոր եւ հանկարծակի հոսքը համաեվրոպական ճգնաժամի վերածվելու նախադրյալներ է պարզում։

Ադրբեջանի սանձազերծած սահմանային բախումները դիվանագիտական սկանդալի պատճառ են դարձել նաև թուրք-ադրբեջանական հարաբերություններում:

Աւելի քան երկու տասնամեակ հայ-ադրբեջանական կոնֆլիկտը կարգաւորելու կոչւած դիպլոմատիան, 1994-ի զինադադարից ցայսօր, իր միջնորդական առաքելութեան «օրինաչափ» կեցւածք է որդեգրել՝ հակամարտ կողմերի միջեւ «հաւասարութեան նշան»-ով վերաբերմունքը, ինքնըստինքեան արհամարհելով մի այլ, թերեւս աւելի զօրաւոր օրինաչափ երեւոյթ, այն է՝ արդարութիւնը...:

Պատճառ-հետեւանքային իրադարձութիւնների պատասխանատւութիւնը խոշոր տոկոսով վերագրելի է նոյնինքն Եւրոպայի առաւել եւս արեւմտա-ԱՄՆ-ամէտ այն ճամբարին, որի, այսպէս ասածª տնտեսական գլոբալ քաղաքականութեան արդիւնքում նոյն Եւրոմիութեան տնտեսական համակարգը մեղմ ասած՝ ճգնաժամ է ապրում, ընդհուպ մինչեւ միութեան տրոհում...:

Օգոստոսի 25-ին «Պատմություններ հարևաններից» խորագրով բլոգերային ճանաչողական ճամփորդության մասնակիցները կհանդիպեն Երևանում: Օգոստոսի 16-ից մինչև սեպտեմբերի 1-ը 20 երիտասարդ մասնակիցներ՝ 10-ը՝ Հայաստանից, 10-ը՝ Թուրքիայից, հավաքվել են միասին ճամփորդելու Թուրքիայով և Հայաստանով:

Փոխարենը «Cougar»  թեթև զրահապատ 10 մեքենաները և 100 ամենագնացները ուղարկվել են Վրաստանին: Սա ադրբեջանցիների համար վիրավորական և ռազմավարական գործընկերոջը ոչ հատուկ վարքագիծ է:

Վերջին շաբաթների ընթացքում հազարավոր հոդվածներ են հրապարակվել ամբողջ աշխարհում, որոնք մերկացնում են Թուրքիայի ռազմավարական խաբեությունը՝ օգտագործելով «Իսլամական պետության» դեմ պայքարի պատրվակը ձեռնարկելու համար ցեղասպանական ռմբակոծության արշավ ընդդեմ քրդերի, որոնք խիզախորեն դիմակայում են ԻՊ-ին Սիրիայում և Իրաքում:

Հայկական դիվանագիտության կարեւոր խնդիրներից մեկը պետք է լինի հայ-թուրք-քուրդ եռանկյունում ճիշտ եւ հմուտ մանեւրելը: Պարադոքսալ կարող է հնչել, սակայն սա, ըստ երեւույթին, այն հազվագյուտ դեպքն է, երբ Հայաստանի եւ Թուրքիայի շահերը կարող են համընկնել:

Հանուն սրանց՝ Թուրքիան ինչպես միշտ, արհամարհել ու արհամարհելու է երեկվա բարեկամի, հարեւան երկրի եւ ընդհուպ՝ ողջ տարածաշրջանի խաղաղությունը, կայունությունն ու բարձրաստիճան եվրոհանձնակատարի ընդգծած անվտանգությունը:  Չէ՞ որ դա օկուպանտ «հանրապետության» (Թուրքիա) եւ ինչո՞ւ ոչ, բռնագրավող երկրի (Իսրայել) գոյատեւման երաշխիքն իսկ է...

«Իսլամական պետության» դեմ պայքարող Թուրքիայում, պարզվում է, կան հատուկ ճամբարներ, որտեղ մարզվում են սկսնակ ահաբեկիչներն ու մեկնում Սիրիա և Իրաք: Թուրքիայի տարածքում նրանց պատասխանատուն ադրբեջանցի Աբդուլլահ Աբդուլաևն է՝ «Ստամբուլի էմիր» մականունով:

Քրդական գործոնի գերաշխուժացումը խոսում է նաեւ Թուրքիային վերապահված նոր պատկերացման աշխարհաքաղաքական օրակարգի վերածվելու մասին: Եթե Թուրքիան և Քուրդիստանը վերածվել են աշխարհաքաղաքական օրակարգի, ապա այդքան էլ կանխահաս չէ հայկական տարածքային իրավունքների խնդրի միջազգայնացման համար ռազմավարական ուղիների մասին քննարկումներ նախաձեռնելը:

Մի քանի ամիս առաջ հյուպատոսը պատմել էր հունական ոստիկանության հետ գրագրության մասին, որով նախապատրաստվում էր հունական բանտից մի հայ կրկնահանցագործի տեղափոխել Հայաստան: Խոսքը մարդասպանի մասին էր: Սպանել էր Հայաստանում, փախել էր Հունաստան, կրկին սպանել, ձերբակալվել, դատապարտվել, իսկ հիմա հույները վերադարձնում էին Հայաստան, իր պատժի մնացորդն այնտեղ կրելու:

ՆԱՏՕ-ի ներկայիս ընդլայնումը դեպի Արևելք ռազմաքաղաքական լուրջ վտանգ է պարունակում և, գրեթե, խարխլում է (ինչի ապացույցն է ՌԴ ներկայիս գրեթե զրո ազդեցությունների շրջանակը նախկին Վարշավյան դաշինքի կամ արևելաեվրոպական երկրներում) ՌԴ աշխարհաքաղաքական դիրքերը ԱՊՀ տարածաշրջանում, ինչը աշխարհաքաղաքական հետագա վայրիվերումներում կբացառի ռուսական որևէ գործոնի առկայություն:

Շնորհակալություն հայտնելով ընդունելության համար՝ նախարար Նալբանդյանն ասել է, որ իր այցը սիրիացի ժողովրդի համար ծանր ժամանակաշրջանում է՝ նշելով, որ սիրիացի բարեկամ ժողովրդի դժվարությունները կիսում է նաև սիրիահայությունը:
Անդրադառնալով Հայոց ցեղասպանության 100-րդ տարելիցին՝ Սիրիայի Նախագահն ասել է. «100 տարի առաջ հայ ժողովուրդը ենթարկվեց ցեղասպանության։ Ցավոք, այսօր պատմությունը կրկնվում է. հայ ժողովրդի կրած տառապանքներին այսօր բախվում է սիրիացի ժողովուրդը»։

Եթե հայրենի ներքաղաքական դաշտում ձևավորված ավանդույթի համաձայն բարձրաստիճան պաշտոնյաները համարվում են անփոխարինելի, և  ձախողումների համար նրանց սպասվում է, ոչ ավել ոչ պակաս, արձակուրդ Միացյալ Նահանգներում, ապա ...

Աշխարհաքաղաքական գործընթացների բազմաբովանդակության մասին բավական խոսուն ապացույցի ականատեսը դարձանք բոլորովին վերջերս, ինչը մեր արտաքին քաղաքականության  պատասխանատու շրջանակների ուղերձ է, ինչի համաձայն, որպես իրանական էներգակիրների արտահանման հնարավոր ուղղություններից մեկը, կարող է դիտարկվել Հայաստանի Հանրապետության տարածքը:

Այն, ինչը գաղափարախոսություն էր ավանդույթներ ունեցող Գերմանիայի համար, 1918-ին Լենինի ստեղծած Ադրբեջանում վերածվեց կույր պաշտամունքի ու վայրագության: 2015-ին՝ Շուշիի շրջադարձային ազատագրումից 23 տարի անց Ադրբեջանի առաջնորդները շարունակում են քարոզել հայերի ցեղասպանության կրկնություն, կոչ անում սպանել բոլոր հայերին, իսկ քնած հայ սպային կացնահարած հանցագործին հերոսացնում: 

Երբ սակավաթիվ քաղաքագետները, այդ թվում, տողերիս հեղինակը դեռևս իրադարձությունների սկզբին փորձեցին տագնապ հնչեցնել,  զգուշացնել, որ  ազգի այդ հատվածին սպառնում է ‹‹Բարդուղիմեոսյան գիշեր››  ու արեցին մի շարք կոնկրետ դիվանագիտական, հասարակական և համազգային առաջարկներ, ենթարկվեցին օբստրուկցիայի ու քննադատության: Նրանց հասցեին հնչեցին ‹‹խուճապ սերմանելու››, ‹‹իզուր տագնապ բարձրացնելու››,   ‹‹սիրահայության մարտունակությունն ու  դիմադրելու կամքը կասկածի տակ դնելու›› և նման իռացիոնալ այլ մեղադրանքներ: