ՊԱՈՒԶԱ, ՈՐԸ ԶՐՆԳՈՒՄ Է
![]() Արտակարգ և լիազոր դեսպան ![]() Այս առումով պաուզան խիստ կարևորվում է թարգմանության ընթացքում: Պատահական չէ, որ փորձառու դիվանագետները նախընտրում են «աշխատել» սինխրոն թարգմանչի օգնությամբ` հատկապես կարևոր բանակցությունների և զրույցների ժամանակ: Լավ տիրապետելով անգլերենին` Անդրեյ Գրոմիկոն, օրինակ, առանց թարգմանչի երբեք պաշտոնական հանդիպման չէր գնում: Պաուզան հոյակապ տրյուկ է հռետորական արվեստում: Այն վարպետորեն օգտագործել են Ոդիսևսը, Ցիցերոնը, Ստալինը և շատ ուրիշ անվանի հռետորներ ու քաղաքական գործիչներ: ![]() Անգնահատելի է պաուզայի տեղն ու դերը բեմական արվեստում: 1950-ականներին Երևանում շռնդալից հաջողությամբ Օթելլոյի դերով հանդես էր գալիս Վահրամ Փափազյանը: Վերջին արարվածը մեծ դերասանի խաղի կատարյալ գլուխգործոց էր: ![]() …Նա մտնում է ննջասենյակ և քարանում Դեզդեմոնայի մահճակալի մոտ: Վիճակը նետված է, որոշումը` վերջնական. սպանելու է կնոջը: Եվ այդ ճակատագրական քայլին նախորդում է փափազյանական անկրկնելի պաուզան: Էլեկտրականացած դահլիճը շունչը պահած սպասում է, իսկ արտիստը լուռ է: Պաուզան տևում է երկար-երկար: Այն ասես հավիտենականություն լինի: Թվում է, թե հանդիսատեսը հիմա շնչահեղձ կլինի: Նա «տեսնում» է այդ պաուզան, «շոշափում» այն: Պաուզան «խոսում» է, «պատմում»: Այնքան պերճախոս, այնքան ողբերգական, որին չի հավասարվի շեքսպիրյան և ոչ մի զգայացունց մենախոսություն: Ովքեր «լսել» են այդ պաուզան, երբեք չեն մոռանա: Այն այսօր էլ «զրնգում» է մարդկանց ականջներում: | |
ՄԱՐԴԿԱՅԻՆ ՀԱՂՈՐԴԱԿՑՈՒԹՅԱՆ ԳԱՂՏՆԻՔՆԵՐԸ | |
5902 reads | 31.12.2013
| |