Ուշագրավ բացահայտում էր, բայց քանի որ տարիքս և աշխատանքային փորձս ներում է ինձ ասել, որ Խորհրդային Միության տարիներին, այնպիսի հյուրանոցում, ինչպիսն «ԱՐՄԵՆԻԱ»-ն էր, որտեղ աշխատում էր Պատրիկը, ով հետագայում դարձավ նաև ՀՀ 1-ին Նախագահի անձնական սպասարկողը, սպասարկող անձնակազմն ուներ բարձր պատրաստվածության մակարդակ, ոչ այնպիսին, ինչպես հիմա ասենք Պռոշյանի որևէ «օբեկտում»: Իհարկե, արարողակարգի աշխատակիցը պետք է ունենա շատ գիտելիքներ ու հմտություններ՝ գրեթե դեսպանի մակարդակի, սակայն պետք չէ մոռանալ նաև նրա մասին, որ նորանկախ Հայաստանը դեռևս չուներ նման մասնագետներ և ի պատիվ նրանցից շատերի, նրանք փորձում էին ստեղծել նման ծառայություն և մասնագետներ: Իսկ Պատրիկին կամ նրան առաջարկող պաշտոնյաին պետք չէ ծաղրել, քանի որ Պատրիկի գիտելիքները՝ դիմավորել, հյուրասիրել, իմանալ որևէ ազգի ներկայացուցչի նախընտրությունները, գործնական էին, ոչ թե գրքային ու տեսական: Պատրիկը որ ՍՄՈՔԻՆԳ ու ՖՐԱԿ էր տեսնում, մյուսները ՍԿԻ դրա տեսքին ու հագնելու ձևին տեղյակ չէին.....Չնայած էլի եմ պնդում, որ գործի մասնագետ լինելը կարևոր պայման է:
P.S.- Պատրիկը ոչ իմ մտերիմն է եղել, ոչ իմ բարեկամն ու ուսուցիչը, պարզապես առիթ եմ ունեցել տարբեր ընդունելությունների ժամանակ հետևել նրա աշխատանքին: Աստված հոգին լուսավորի... չնայած այն ժամանակ էլ նրան շատերը չէին սիրում և չարախոսում էին.... Ներկայումս ԴԵՍՊԱՆՆԵՐԻ ցուցակին որ նայեք, էլի կգտնեք մարդկանց, ովքեր չունեն համապատասխան կրթություն և որակավորում, բայց կարծես թե իրենց գործը վատ չեն անում