---

ԱՐՄԱՆ ՆԱՎԱՍԱՐԴՅԱՆ Արտակարգ և լիազոր դեսպան, ԵՐԵՎԱՆ  Վերջին տարիներին գիտական աշխարհում նկատվում է հատուկ հետաքրքրություն խարիզմի նկատմամբ:  Առաջին անգամ այդ երևույթը, որպես հասարակական գիտակցության բարդ գոյացություն, ենթարկվում է սոցիալ-փիլիսոփայական համակարգված վերլուծության:  Կրոնական գիտակցության մեջ խարիզմը սուրբ, բացարձակ արժեք է, որը տրված է Աստծո կողմից և գործում է մարդու կամքից անկախ: Քաղաքական գիտակցության մեջ խարիզմը անհատի գերհատկությունների իդեալական արժեք է, որի բարձրագույն աստիճանը անհատի պաշտամունքն է:  Արդյո՞ք խարիզմը պրակտիկ նշանակություն ունի դիվանագետի գործունեության համար, կամ եթե նա օժտված լինի խարզմով կարո՞ղ է օգտակար լինել իր երկրի շահերին: Ոչ', չի կարող:  Խարիզմի` վերը շարադրված թռուցիկ վերլուծությունն ապացուցում է, որ այն` իր բոլոր դրական կամ բացասական դրսևորումներով առաջնորդների և լիդերների մենաշնորհն է, նրանց ‹‹խաչը››:  Մինչդեռ դիվանագետի գործը թիմային է, սերտորեն կապված կոլեկտիվի հետ և զրկված է խարիզմի մեխանիզմներից: Անգամ ամենահամարձակ, ամենաինքնուրույն մտածող դիվավանագետը ընդամենն իրագործում է այն քաղաքական խնդիրները, որոնք նրա առաջ դնում է իր կառավարությունը` ո'չ ավել, ո՛չ պակաս: Եթե դիվանագետը մոռանա այս ոսկե օրենքը և փորձի «խաղալ» խարիզմատ, նախ` կխախտի լոյալության սկզբունքը, հետո կդադարի թիմի անդամ լինելուց: Մի խոսքով` կձախողվի:  Բոլորովին այլ է հմայքի հանգամանքը: Եթե դիվանագետը խարիզմատիկ չէ, հմայիչ լինել` պարտավոր է: Իսկ, եթե այդպիսին չէ, պետք է անի հնարավորը այդպիսին լինելու համար: Թե ինչպես` արդեն ասվեց: ՇԱՐՈՒՆԱԿԵԼԻ...

ԴԻՎԱՆԱԳԻՏՈՒԹՅԱՆ ՀՈԳԵԲԱՆԱԿԱՆ ԱՍՊԵԿՏՆԵՐԸ

3056 reads | 30.07.2014 | - Գնահատել - Գերազանց է Լավ է Վատ չէ Վատ է Ահավոր է